Pinatay na Pangarap

Medyo brutal ang pagkamatay ni Voltaire noon, pero hindi lang si Voltaire ang nag-iisang OFW na namatay sa Saudi Arabia.

Kamakailan ay isang bangkay ng Pilipina ang sinasabing itinapon sa may Al Ramaniyah. Di ko ito nakita pero ayon sa mga balitang umiikot dito sa Al Khobar, tatlong kababaihang Pinay ang iniulat na nawawala at isa na rito ang bangkay na natagpuan.

Maraming haka-haka, may nagsabing isang babaing bayaran ang kababayan natin na iyon. Di na bago ang bukas-kotse o akyat-bahay na mga Pilipina, at maging kalalakihan din na pumapatol sa kapwa lalaki, upang kumita ng mas malaking pera.

Sa isang restaurant, habang pinag-uusapan ang kuwento na ito, isang Pilipina ang nagsabi na “mabuti pa nga at nabawasan ang mga pokpok, dahil pati kaming hindi gumagawa ng katarantaduhan ay nadadamay at napagkakamalang pokpok.”

May punto si ate.

Subukan mong tumayo sa isang kanto wala pang isang minuto ay may kotse na ng arabo na hihinto sa iyo at papakitaan ka ng pera.

Yan ang tingin ng mga arabo sa mga Pilipino, mapa-lalaki man o mapa-babae.

Pokpok, sbaik sa pera, sasama kahit kanino kapalit ang anumang halaga.

Sinanay na sila ng mga ilang kababayan natin na nagpapabayad upang kumita ng pera.

Kaya ang tingin nila sa atin kung hindi taga-bitbit ng anak nila, makukuha na lang sa pera.

Masakit isipin at palaging sanhi ng mainitang pagtatalo ang usapin na ito.

Iba na ang OFW ngayon, sila na ang pumapatay sa mga pangarap nila.

Kamakailan din ay isang Pilipino ang pinadampot at pinakulong ng kaniyang pinapasukang kumpanya dahil nabatid na na nagdispalko siyang ng milyong riyal.

Ayon sa ilang Pilipino, kilala ang kababayan natin na ito sa grupo ng “kabadingan” bilang isang mayabang at maluho na tao at sa pamamagitan ng kanyang mga malalaking halaga ng remittances ay natunton ang kanyang ginagawa.

Panibago na namang kasiraan ito sa mga Pilipino.

Paano na lamang ang karamihan pa rin sa mga OFW na nagtatrabaho ng marangal, pumapasok ng tama sa oras, hindi pumipitik sa kaha ng mga restaurant na kanilang pinapasukan, hindi nakikiapid sa may asawa, hindi sumasakay sa kotse ng iba para magbigay ng panandaliang aliw? Paano na ang karamihan sa mga OFW na naghahanapbuhay para lamang sa kanilang mga pamilya sa Pilipinas?

Nakakapanlumong isipin na tayong mga OFW din ang pumapatay sa ating mga pangarap.

HIndi kailanman mababago ang sistemang pinaiiral natin dito sa Gitnang Silangan.

Pero sana man lang, maiahon pa natin ang ating dignidad bilang Pilipinong manggagawa.

Read Full Post »

2010

Malapit na ang eleksiyon, sana kung matutuloy at hindi papapel ang mga alipores ni GMA. Pero tila nagbabadya na ang pagbabago sa bansa, sana kung di gagana ang makinarya ng pandaraya… yun ay kung malalagpasan natin ang NOEL.
Marami na ang nagigising sa katotohanang nasa atin ang pagbabago. Wala sa mga kamay ni Erap at wala lalo sa kayamanan ni Villar.
Kung pagbabasehan ang pag-alma ng mga mamamayan laban sa Con-Ass, isa na ating batayan na hindi na tanggap ng publiko ang mga kalokohan ng nasa pamunuan.
Iba’t ibang grupo na ang nagpasimula ng mga advocacy campaigns, ang Boto Mo, Ipatrol Mo; ang mga grupo na namumunini sa Facebook (na miyembro rin naman ako) at ang mga sinasabing kabataang pulitiko na siyang kinakakitaan ng pag-asa ng sambayanan.
Nakakatakot lamang isipin na hanggang ngayon di pa rin tayo makaalpas sa karisma ni Erap. Ang masa na sinasabing nagdala sa kanya sa puwesto ay sana ang maging susi na rin ng pagbabago sa bansa.
Pera ang umiiral sa sistemang pampulitikal ng bansa. Nabibili ang boto, nauuto ang tao ng mga taong kumakanta sa entablado at kumakain ng naka-kamay kasama ang mga mahihirap. Bigyan mo ng juice at Jollibee, pasok ang boto.
Sana hindi na ganun at mapalakas ang hanay ng mga kabataan na siyang mas nakararami ang populasyon.
Tama na ang pulitikang pam-perya. Kumilos na tayo.
Tayong mga OFW ay may pagkakataon din na iparamdaman ang lakas ng ating hanay.
Sana nga lang ay magamit natin bilang makinarya ang Facebook, Friendster, Blogger at marami pang social sites na gamit ng kabataan.
Maaaring mabili pa rin ng mga trapo ang boto ng tinatawag nilang “masa” – ngunit sana ay di na nila muli itong pagsamantalahan at matauhan na ang “masa” na kapag sa taong 2010 ay isang trapo na naman ang iniluklok sa puwesto, baka ito rin ang maging sanhi ng patuloy na paghihirap ng ating bansa.

Read Full Post »